Pandemi, değil Türkiye’nin bütün dünyanın dengelerini alt-üst etti. Herkes kendi derdiyle uğraşır kendine göre çözüm bulmaya çalışırken bazı kurumlarda başkalarının derdiyle uğraşır hale geldi.
Bunlardan biri IMF.
IMF geçtiğimiz günlerde bir rapor yayınladı. Rapora göre Türkiye’nin pandemi etkilerini en aza indirmek için harcadığı para GSYİH’ sının yüzde 1.1 oldu. Doğru; ama Türkiye’nin nüfusu 84 milyon kişi. Siz Türkiye’yi hangi ülkelerle kıyaslıyorsunuz. Bu oranla Türkiye dünyanın en alt liginde yer alırken garanti ve nakit desteğinde yüzde 6.4 ile 1. sırada bulunuyor. Buna göre bakın Türkiye hangi ülkeler arasında gösteriliyor.
Meksika, Suudi Arabistan, Cezayir, Ermenistan, Azerbaycan, Romanya ve Katar. Yani 15 ülkenin yüzde 2.5’in altında harcama yaptığı belirtildi. Bunlar arasında en üstte yer alan ABD (%24.3) ve İngiltere (%16.3) var. Onların ardından Japonya, Avusturya, Avustralya, Yunanistan, Hong Kong ve İsrail gibi ülkeler geliyor. Türkiye’nin salgın döneminde yaptığı ek harcamalar içinde ilaç ve tıbbi malzeme için 4.3 milyar lira, hastane ihtiyaçları ve koruma malzemesi için 1.3 milyar lira, sağlık personeli tazminatları için 9.6 milyar lira ek ödeme yapıldığı anlaşılıyor.
Buna göre Türkiye’nin salgın dönemi ek harcamalarının dünya ve AB ortalamasının da çok altında olduğu görülüyor. Oysa biraz daha detaylı araştırma yapılsa COVID-19 döneminde en çok çalışan ülkeler arasında Türkiye olduğu görülecek. Hatta nüfus oranlaması yapıldığında raporun buna göre doğruluğu da tartışılacaktır.
Rapora göre bakalım. Türkiye denildiği gibi halkına bakmıyor mu-herkesi kaderine mi terk etti.
Bunların hepsine inanmak mı – inanmamak mı gerekiyor.
Gelin bizler arkamıza değil önümüze bakalım. O şunu demiş bu şunu demiş boş hayallere kapılmayalım. Biz krize rağmen üretiyor ürettiğimizi de ihraç ediyoruz. Halkımıza da yetiyoruz.
Salgınla mücadele başarısının aynı zamanda ülkelerin büyüme potansiyelini etkilediğini unutmadan yolumuza devam ediyoruz.
Var mı başka köy?
